باد خورشیدی: تفاوت بین نسخهها
هانيه اميري (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ي ' به 'ی') |
|||
سطر ۵: | سطر ۵: | ||
[[ذرات بنیادی]] که به زمین برخورد میکنند، هم از خورشید و هم از بیرون از منظومه شمسی سرچشمه میگیرند. ذرات باردار، عمدتاً متشکل از پروتون، الکترون و ذرات آلفا (هسته هلیوم)، به صورت پیوسته به بیرون از خورشید جریان دارند. در فاصلة زمین از خورشید، سرعت این باد خورشیدی بین 300 تا 500 کیلومتر بر ثانیه است. ذرات با میدان مغناطیسی خورشید برهمکنش میکنند. شدت میدان مغناطیسی خورشید در فاصله زمین، حدود یکهزارم میدان زمین است. ذراتی که از بیرون منظومه شمسی میآیند، پرتوهای کیهانی نام دارند. | [[ذرات بنیادی]] که به زمین برخورد میکنند، هم از خورشید و هم از بیرون از منظومه شمسی سرچشمه میگیرند. ذرات باردار، عمدتاً متشکل از پروتون، الکترون و ذرات آلفا (هسته هلیوم)، به صورت پیوسته به بیرون از خورشید جریان دارند. در فاصلة زمین از خورشید، سرعت این باد خورشیدی بین 300 تا 500 کیلومتر بر ثانیه است. ذرات با میدان مغناطیسی خورشید برهمکنش میکنند. شدت میدان مغناطیسی خورشید در فاصله زمین، حدود یکهزارم میدان زمین است. ذراتی که از بیرون منظومه شمسی میآیند، پرتوهای کیهانی نام دارند. | ||
− | تاج بسيار داغ خورشيد در فضا منتشر و دائم در آن گسترده ميشود. به جريان | + | تاج بسيار داغ خورشيد در فضا منتشر و دائم در آن گسترده ميشود. به جريان گازهای تاج خورشيد در فضا، بادهای خورشيدی ميگويند. چگالی اين بادها در نزديكی خورشيد تقريبا بين 10 تا 100 ذره در هر سانتیمتر مكعب است. باد خورشيدی با سرعتی معادل صدها كيلومتر در ثانيه از خورشيد به هر سو ميوزد. در فواصل زيادی از خورشيد يعنی فراتر از مدار پلوتون، از سرعت اين باد كه مافوق صوت است كاسته ميشود و با گازهای ميانستارهای تركيب ميگردد. |
− | + | بادهای خورشيدی به شكل يك حباب بزرگ شبيه به قطرهی اشك به نام هليوسفر در فضای ميانسيارهای گسترده شده است. خورشيد و همهی سيارههای آن درون هليوسفر قرار گرفتهاند. فراتر از مدار پلوتون، دورترين سياره از خورشيد، هليوسفر به گازها و غبارهای ميانستارهای میپيوندد. گرچه اتمهای موجود در فضای میانستارهای ميتوانند در اين حباب نفوذ نمايند، اما در واقع ميتوان گفت كه همه مواد تشكيلدهندهی هليوسفر از خود خورشيد ناشی ميشود. | |
==منابع== | ==منابع== |
نسخهٔ ۳۰ سپتامبر ۲۰۱۲، ساعت ۲۱:۰۱
|
موادی که بیشتر پروتون و الکترون اند و از خورشید به فضا جریان دارند. خورشید به طور عادی در هر ثانیه میلیونها تن از جرم خود را به علت باد خورشیدی از دست میدهد.
ذرات بنیادی که به زمین برخورد میکنند، هم از خورشید و هم از بیرون از منظومه شمسی سرچشمه میگیرند. ذرات باردار، عمدتاً متشکل از پروتون، الکترون و ذرات آلفا (هسته هلیوم)، به صورت پیوسته به بیرون از خورشید جریان دارند. در فاصلة زمین از خورشید، سرعت این باد خورشیدی بین 300 تا 500 کیلومتر بر ثانیه است. ذرات با میدان مغناطیسی خورشید برهمکنش میکنند. شدت میدان مغناطیسی خورشید در فاصله زمین، حدود یکهزارم میدان زمین است. ذراتی که از بیرون منظومه شمسی میآیند، پرتوهای کیهانی نام دارند.
تاج بسيار داغ خورشيد در فضا منتشر و دائم در آن گسترده ميشود. به جريان گازهای تاج خورشيد در فضا، بادهای خورشيدی ميگويند. چگالی اين بادها در نزديكی خورشيد تقريبا بين 10 تا 100 ذره در هر سانتیمتر مكعب است. باد خورشيدی با سرعتی معادل صدها كيلومتر در ثانيه از خورشيد به هر سو ميوزد. در فواصل زيادی از خورشيد يعنی فراتر از مدار پلوتون، از سرعت اين باد كه مافوق صوت است كاسته ميشود و با گازهای ميانستارهای تركيب ميگردد. بادهای خورشيدی به شكل يك حباب بزرگ شبيه به قطرهی اشك به نام هليوسفر در فضای ميانسيارهای گسترده شده است. خورشيد و همهی سيارههای آن درون هليوسفر قرار گرفتهاند. فراتر از مدار پلوتون، دورترين سياره از خورشيد، هليوسفر به گازها و غبارهای ميانستارهای میپيوندد. گرچه اتمهای موجود در فضای میانستارهای ميتوانند در اين حباب نفوذ نمايند، اما در واقع ميتوان گفت كه همه مواد تشكيلدهندهی هليوسفر از خود خورشيد ناشی ميشود.
منابع
- کتاب نجوم به زبان ساده
- کتاب مبانی ستارهشناسی (ترجمه کتاب Fundamental Astronomy)/ مؤلفان: هانو کارتونن و همکاران/ مترجم: غلامرضا شاهعلی/ انتشارات شاهچراغ شیراز[۱]
- شناخت فضا و منظومه شمسی/ گزيده مقالات ناسا/ مترجم:الهام سجاديفر